“Unknown Mortal Orchestra V İncelemesi: Palmiye Ağaçlarını, Havuzları ve Ağrıyı Keşfetmek”

Unknown Mortal Orchestra 2010’da ilk kez ortaya çıktığında, müziğin arkasındaki kişi hakkında herhangi bir şey bulmak neredeyse imkansızdı. UMO adının kendisi abartılıyken, o yılki kendi adını taşıyan ilk EP’si – lo-fi punk ve boğucu funk ritimlerinin kolunda kurukafa grafiği bulunan dört şarkılık bir çarpışması – hayal gücüne çok şey bıraktı. Sanatsal bir karmaşaydı: şarkıların arkasında keşfedilmemiş büyük bir yetenek olduğu izlenimini bırakan büyülü bir havası olan bir kayıt.

Artık 13 yıl sonra Ruban Nielson hakkında çok daha fazla şey biliyoruz. Dört albüm ve 2018’in enstrümantal caz LP’si ‘IC-01 Hanoi’ boyunca gitarı fetişleştiren, kökleri punk ve psychedelia’ya dayanan ve içindeki şeytanları keşfeden bir katalog topladı. Proje, 2015 yılında ‘Multi-Love’un haşhaşlı, ritmik aşırı yüklemesi, Nielson’ın eşi Jenny ve turnede tanıştığı bir kadınla olan poliamorous ilişkisini ortaya çıkardığında zirveye ulaşmış gibi görünüyordu.

Belki de böyle bir açık sözlülük her zaman kaçmaya mahkumdur: Nielsen, kaset tıslamalarının arkasına saklanamayacak kadar duygular hakkında çok anlamlı bir şekilde yazar. Beşinci uzun metrajlı kaydı olan “V” bu fikri destekliyor. 14 parça ve 60 dakikadan fazla süren bu, ilk UMO çift albümüdür ve ekstra alan garanti edilir.

UMO kalktığında Portland’a gitmek üzere Yeni Zelanda’dan ayrılan Nielsen, 2019’da amcalarından birine kanser teşhisi konduğunda kendini Hawaii’de de kökleri olan ailesine doğru çekilirken buldu. Nielson ailesiyle birlikte Hilo’da vakit geçirdi ve günlerini oradan bir ev satın aldığı Palm Springs’e ayırdı. Kardeşi ve grup arkadaşı Kody ile birlikte Nielson’ın babasının da yer aldığı sonuçta ortaya çıkan kayıt, güneşten yanmış bir sese sahip, Nielson’ın yolda pembe gökyüzü altında (aynı zamanda sanatçı olan) ebeveynleri ile dinleyeceği çıtırdayan AM radyo tarafından bilgilendirildi. ) Çocukken. ‘V’ tüm palmiye ağaçları, havuzlar ve acıdır.

“Sıkı tutun çünkü hava karardıktan sonra şiddetli / BahçedeNielson açılış şarkısı ‘The Garden’da şarkı söylüyor. Klasik bir UMO ritmi, altı dakikayı aşan bir sürede devreye giriyor ve zaman alan bir albümün tonunu belirliyor. “Guilty Pleasures”, “That Life” ve “Weekend Run” ile birlikte albümün marşları olarak ortaya çıkan Meshuggah’a doğru kıvrılıyor, hepsi güçlü davullar ve gitar melodileri üzerine kurulu (Nielson’ın Jimi Hendrix saplantısı, eski moda takıntısı gibi hâlâ sağlam. ekipman ve kendi pedallarını yapmak).

‘V’ en az dört enstrüman aracılığıyla ortaya çıkarken, ikinci yarı daha yavaş, ‘Layla’ ve ‘Nadja’ gibi sakin baladlar dinleyiciyi Nielson’la birlikte düşünmeye davet ediyor. Sonunda bu, tam da doğru miktarda kendine hoşgörü ile amansız bir şekilde hırslı bir başyapıt hissine sahip. Nielson’ın kariyeri boyunca, UMO’nun üretimi temizlemesi halinde örneğin Bruno Mars ile rekabet edebileceğine dair bir fikir ısrar etti, ancak o zaman bu büyük bir utanç olurdu. Nielson karmaşanın ortasında gelişmeye devam ediyor.

Detaylar