‘Savaşmalıyız’: Venezuelalı kadınlar Brezilya’ya göçe öncülük ediyor

en sonunda Zümrüt Hattı 9 Brezilya’nın São Paolo şehir merkezinin yaklaşık 29 mil güneyinde bulunan bir mahalle olan Vila Natal’dır.

Son durak, sahte Apple saatleri, toptan Trident sakızları ve elektrikli tıraş makineleri sunan şarkı söyleyen, rol yapan ve kafiye yapan hevesli satıcılarla doludur.

Mahalle, Venezuelalı ailelerin yaşadığı birkaç yerleşim bölgesinden biri. Evli ve üç çocuğu olan 35 yaşındaki Yoselin Calcurian gibi: Santiago (13), Sofia (9) ve Josué (4).

Bu yıl beşinci yıldönümü Venezüellalıların kitlesel göçü. 2018’den bu yana, 100’den fazla 7 milyon insan siyasi kaos ve ekonomik çöküş nedeniyle ülkeyi terk etti. Yaklaşık 400.000 kişi, iş bulmak ve yeni bir dil öğrenmek için mücadele ettikleri Brezilya’ya gitti.

Calcurian, 2021 yılının Haziran ayında Venezuela’dan ayrıldı. Kocası gelmek istemediğini söyleyince çocuklarını alıp onu geride bıraktı.

“Mücadele edecekse kendi ülkesinde mücadele etmek istediğini söyleyip durdu. Ben de ‘Ülkende mücadele edebilirsin çünkü ben gidiyorum’ dedim” dedi.

Onunki gibi yolculuklar her gün Brezilya’ya oluyor.

Brezilya Federal Polisi’ne göre, Şubat ayında 17.397 Venezuelalı ülkeye girdi; bu, Ocak ayına göre daha fazla ve geçen yılın aynı ayına göre neredeyse %40’lık bir artış.

Calcurian, Venezuela’nın doğusundaki Ciudad Bolivar’da okul sekreteri olarak çalışıyordu. Orada bir evi olmasına rağmen hayatta kalmanın çok zor olduğunu söylüyor.

“Tüm maaşımız yemeğe gidecekti. Ve sadece üç gün sürecek. Ayın geri kalanında, nasıl tekrar market alışverişi yapacağımızı bulmamız gerekiyordu” dedi.

Calcurian ve çocukları, sınırdan Brezilya’ya ilk ulaştıktan sonra, kuzeydeki Roraima eyaletindeki Pacaraima ve Boa Vista’daki barınaklarda üç ay geçirdiler.

São Paulo’daki Vila Natal aslında onun tercihi değildi.

“Ben seçmedim” dedi.

“İçselleştirme işlemini yaparken bizi misafir edecek kimse var mı diye sordular. Kimsemiz yoktu, burada kimseyi tanımıyoruz.”

bu içselleştirme programı2018’de başlayan, Venezüellalı mültecileri gönüllü olarak kuzey eyaletlerinden ülkedeki diğer şehirlere yerleştiriyor. Program, federal hükümetin desteğiyle yürütülüyor. Birleşmiş Milletler mülteci ajansı ve birkaç ortak kuruluş.

Vila Natal’daki bir sığınağın boş yerleri vardı. Calcurian ve çocukları sığınakta birkaç ay yaşadıktan sonra tek yatak odalı bir daire kiralayabildi. Mutfağı ikinci bir yatak odasına dönüştürdü ve dışarıda yemek pişirme alanı yarattı.

‘Hazırlıklı değildik’

Venezuelalıların Brezilya’ya kitlesel göçü pek çok kişiyi şaşırttı.

Kâr amacı gütmeyen kuruluşta operasyonlar ve ortaklıklar yöneticisi Carolina Nunes, “Bu kadar çok sayıda göçmen almaya hazır değildik ve insanlar gelmekten vazgeçmiyor” dedi. Refugio 343 Brezilya’da.

“Bu gerçekten bir kriz. Devam eden ve durmayan bir kriz.”

Refúgio 343, göçmenlere eğitim ve sağlık hizmetlerinde yardımcı oluyor ve insanlara iş bulmak için şirketlerle ortaklık kuruyor.

Brezilya’da işsizlik oranı %7.9 Bu, olanın yarısıydı 2020’deancak bu, göçmenlerin iyi işler bulabilecekleri anlamına gelmez.

Nunes, birçok göçmenin, işin zorlu doğası nedeniyle Brezilyalıları işe almakta güçlük çeken bir sektör olan et paketleme endüstrisinde çalışmaya başladığını söyledi.

“Et işleme şirketi JBS’nin tam bir İK ekibi var. Karşılama Operasyonu. Brezilya’daki tüm tesisleri için mültecileri işe alıyorlar” dedi.

Calcurian’ın Venezuela’dan ayrılmasından bir hafta sonra kocası da ülkeyi terk etti, ancak çift aylar sonrasına kadar yeniden bir araya gelmedi.

Calcurian’ın kocası şimdi São Paulo’daki bir tavuk işleme fabrikasında bu işlerden birine sahip. Ancak Calcurian’ın kendisi işsizdir. Eskiden İspanyolca reklamlar satarak uzaktan çalışırdı, ancak geçen yıl işten çıkarıldı ve yeni bir iş bulamadı.

“Portekizceyi iyi konuşamadığım için bazı işlerimi kaybettim,” dedi.

Calcurian’ın Brezilya’da geçici ikametgahı var ve çalışma hakkı var. Buradaki Venezüellalılar da kalıcı olarak Brezilya’da kalmayı planlıyorlarsa mülteci statüsü için başvurabilirler. Calcurian, iki yıllık, yenilenebilir bir oturma vizesine sahiptir. Ama Venezuela’ya dönmek istediğini söyledi.

Bilgisayar programcılığı okuyan en büyük oğlu Santiago López de Venezuela’ya geri dönmek istiyor. (Küçük kardeşlerinin babasından farklı olan) babasını özlüyor ve Brezilya kültürüne uyum sağlamakta zorlanıyor.

“O kadar farklı ki, size bunu yapmak için üç saatimi harcayacağımı söyleseydim,” dedi.

Donör yorgunluğu

Mültecilere yönelik hizmetleri koordine eden Thalita Iamamoto, CaritasKatolik Kilisesi’nin yardım kuruluşu, donör yorgunluğunun Venezüella kriziyle başa çıkmada önemli bir endişe kaynağı olduğunu söyledi.

“Herkes biraz gergin, bunun nasıl işleyeceğini merak ediyor, çünkü Karşılama Operasyonunun artık daha küçük bir bütçesi var ve ülkeler, 2018’de krizin ilk patlak verdiği zamana kıyasla çok fazla bağış yapmıyor” dedi.

Iamamoto, hizmet verdikleri göçmenlerin demografisinin de değiştiğini söyledi.

“Venezuela göçü nedeniyle 2021’de ilk kez erkeklerden çok kadınlara hizmet verdik” dedi.

2016 yılında hizmet verdikleri mültecilerin sadece %36’sı kadındı. 2021’de bu sayı %52’ye yükseldi.

Bu ay, Calucurian’ın aile üyelerinden dört kişi daha Venezuela’dan São Paulo, Vila Natal’a geldi.

Güneydeki Santa Catarina eyaletinde, herkesin iş bulmasının daha kolay olabileceğine inandıkları daha küçük bir şehre taşınmaya karar verdiklerini söyledi.

“Savaşmalıyız, çünkü burası zor, bu yüzden başka bir yerde denemeliyiz,” dedi.

Onun durumunda, kadınlar başı çekiyor. Calcurian, yeğeni çoktan orada ve Nisan sonunda çocuklarıyla birlikte taşınmayı planlıyor. Kocası daha sonra onu takip edecek.

Editörün notu: Vanessa Regatão bu hikaye için yapım desteği sağladı.