Mülteciler Katalan Guissona’nın ‘Küçük Ukrayna’sında hoş karşılandı

Sabahın erken saatlerinde, iki düzine yorgun Ukraynalı, İspanya’nın Katalonya bölgesindeki Orta Çağ’dan kalma Guissona şehir merkezindeki bir okula girdi. Onlar genç ve yaşlı ve çoğunlukla kadınlar. Hiçbiri bir gram İspanyolca ya da Katalanca konuşmuyor.

Bugünün Katalanca dersi: yemek isimleri.

İlişkili: ‘Ateş ediyorlardı, ateş ediyorlardı ve ateş ediyorlardı’: Ukraynalı kurtulan, Bucha’daki vahşetlerin üzücü hesabını paylaşıyor

“Ekmek, çikolata” dedi gönüllü öğretmen Marta Farré, her bir parçanın plastik versiyonlarını havaya kaldırarak.

Katalanca kursunun sonunda, mülteciler en temel ihtiyaçlar için bazı temel kelimeleri biliyorlar: yemek. Farre, pratik bilgi, dedi, ama aynı zamanda daha derin bir şey.

“Sınıfa geldiklerinde daha üzgünler ve gittiklerinde o kadar da mutsuz görünmüyorlar. Gülümsüyorlar ve daha mutlular.”

“Sınıfa geldiklerinde daha üzgünler ve gittiklerinde o kadar da mutsuz görünmüyorlar” dedi. “Gülümsüyorlar ve daha mutlular.”

Ders, bazı Ukraynalı savaş mültecilerinin beklenmedik, uzak bir yerde nasıl hoş karşılandığının sadece bir örneği. Yerliler 7.500 nüfuslu Guissona kasabasına “Küçük Ukrayna” diyorlar çünkü Katalan çiftlik kasabasının her 7 sakininden biri oradan geliyor. Ve bu, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in en son işgalini başlatmasından önceydi.

İlişkili: Rusya, yeni vahşet kanıtları arasında artan bir öfkeyle karşı karşıya

Ukraynalılar yıllar önce yerel et fabrikasında çalışmak için Guissona’ya geldiler. Şimdi, aile ve kasabanın şöhreti tarafından çekilen yüzlerce kişi daha geliyor.

Katalan dersi, Maria Nevirko adında genç bir anneyi neşelendiriyor gibi görünüyor. Daha sonra eski şehrin içinden geçer.

Nevirko, “Dil dersleri bana yardımcı oluyor,” dedi. “Katalanca sayıları biliyorum. Meyveleri, sebzeleri biliyorum – çok basit kelimeler.”

Nevirko, 3 yaşındaki kızı Veronik ile İspanya’ya kaçtı. Veronik’in Avrupa’da bir hafta süren üzücü kaçışlarından sonra hala şokta olduğunu söyledi. Gelen birçok mülteci gibi onların da burada aileleri var. Nevirko’nun kuzeni Bogdan, 17 yıldır kasabada çalışıyor. Onları içeri aldı.

Nevirko, “Ama Guissona’daki tüm insanlar çok güzel” dedi. “Bana yardım ediyorlar. Müteşekkirim.”

Nevirko, dersler için ve sağlık bakımını, oturma iznini ve çalışma kağıtlarını zaten almış olduğu gerçeği için minnettar – hepsi yaklaşık iki gün içinde. Genellikle bu süreç aylar hatta yıllar alır.

Guissona belediye başkanı Jaume Ars, kasabanın sunabileceği işler olduğu için onlarca yıldır göçmen çektiğini söyledi.

İlişkili: Rus işgali, dijital teknolojilerin savaşın tüm yönlerine nasıl dahil olduğunu gösteriyor

İşsizlik yüzde 4,8″ dedi. “Ve bu, 90’larda genişleyen büyük bir şirket sayesinde.”

Bu şirket BonArea. Et ürünleri üretir ve paketler. Genişledikçe, çalışan sayısı 2.000’den 6.000’e çıktı. Ve bu, bu uykulu yeri eşsiz bir şeye dönüştürdü.

Belediye binasının, yeni çeşitlenen bileşenlerine hizmet etmek için vites değiştirmesi gerekiyordu.

Ars, “Guissona’da 7 bin 500 kişi ve 43 milliyet var” dedi. “Herkes bir anda bizim hakkımızda konuşmaya başladı ama biz 10 yıldır sosyal uyum ve kapsayıcılık üzerinde çalışıyoruz.”

Kasaba birden fazla dilde duyurular basıyor, farklı topluluklarla düzenli toplantılar yapıyor ve Faslı, Romen ve Senegalli göçmenler için derneklerin kurulmasına yardımcı oluyor. Ve Ukrayna’da savaş başlayınca Ars harekete geçti. Mültecileri geri getirmek için Ukrayna’ya otobüsler gönderdi, gönüllüler geldiklerinde hazırdı.

Yerel bir çift, Imma Villorbina ve Anton Gomà, Rus sınırına yakın yıkılan Karkhiv kentinden iki Ukraynalı aileyi yanına aldı.

“Hükümet bizi gerçekten destekliyor. Diğer savaşlar sırasında, diyelim ki Suriye’den birini kabul etmek çok zordu. Delinin biri ülkemi bombalıyor olsaydı, nereye döneceğimi bilemezdim.”

Villorbina, “Hükümet bizi gerçekten destekliyor” dedi. “Diğer savaşlar sırasında, diyelim ki Suriye’den birini kabul etmek çok zordu. Delinin biri ülkemi bombalıyor olsaydı, nereye döneceğimi bilemezdim.”

Villorbina ve Gomà yağmurlu bir akşam aileleri kontrol etti. Mülteciler Larysa Kuliishova ve arkadaşı Elmira Galenko çay ikram etti. Kulieşova, diğer ülkelerde bu kadar iyi olmayan Ukraynalı arkadaşlarının olduğunu söyledi.

İlişkili: Sessizce savaşta gezinmek: Ukrayna’nın sağır mültecileri

“Onları diğerlerinden ayıran perdelerle spor salonlarında uyuyorlar” dedi. “Burada, her birimizin kendi yatak odası var.”

Müteşekkirler ama yorgunlar. Galenko, etraflarına bombalar düştüğü için kocası ve yürümeye başlayan çocukları da dahil olmak üzere çocuklarıyla birlikte kaçtı. Gördüğünü hatırladığı son şeyin, mahallesindeki yıkılan binaların etrafında dolaşan Rus tankları olduğunu söyledi.

“Şehrin nasıl moloz haline getirildiğini gördük” dedi. “Böyle, yıkılmış, görmek gerçekten zordu. Arabayla gitmek çok korkunç hissettiriyordu.

Aynı akşam Galenko, geride kalan annesini aramaya çalıştı. Ama kimse cevap vermedi. Tüm mülteciler gibi o da memleketindeki sevdikleri için endişeleniyor.

Kasabanın sakinleri onları bağlı tutmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Geçenlerde bir Pazar gecesi, kasabanın kendi Ukraynalı korosu kilisede şarkı söyledi. Müzik insanları gözyaşlarına boğdukça, savaşın parçaladığı Ukrayna’dan Guissona’ya daha fazla otobüs, mültecilerle birlikte yol alıyordu.