Fall Out Boy’un “So Much (For) Stardust” İncelemesi: Theatrical Rock’çıların Cesur Dönüşü

Fall Out Boy’un sekizinci albümü ‘So Much (For) Stardust’, hassas piyano tuşları, sinematik yaylı aranjmanları ve vokalist Patrick Stump’ın öfkeli bir şekilde şarkı söylemesiyle başlıyor. Chicago grubunun kıvrak zekalı sözleri, tempo arttıkça devam ediyor ve Stump, “kıyametin diğer tarafından sevgilerimi göndermeden” hemen önce “Asla gitmem / sadece davet edilmek istiyorum” diyor. “Love From The Other Side”, grubun beş yılı aşkın bir süredir ilk müzik koleksiyonu için güçlü bir başlangıç, kendilerini yavaşça (sonra aniden) FOB’un yirmi yılı aşkın bir süre önce bağladığı pop-punk rollercoaster’a geri çekiyor.

“So Much (For) Stardust” grup için çok sayıda geri dönüşe işaret ediyor ve sadece hayattan daha büyük köklerine geri dönmüyor. Stump, basçı Pete Wentz, gitarist Joe Trohman ve davulcu Andy Hurley, Fueled By Ramen’i dinledi. [Paramore, Meet Me @ The Altar] çıkışları olan 2003’teki “Take This To Your Grave”den bu yana kötü şöhretli emo şirketiyle ilk kez çalıştıkları çıkış için. Grup ayrıca, prodüksiyonunu 2005’in “From Under The Cork Tree”, 2007’nin “Infinity On High” ve 2008’in “Folie À Deux” gibi en büyük FOB anlarından bazılarına ödünç veren Neal Avron ile stüdyoya geri döndü.

Grubun son albümü olan 2018’deki “Mania”, onların daha önceki sürümlerindeki “akıllı pop punk’tan dünyaları uzaklaştırdığını”, hatta “Young And Menace” parçalarıyla EDM’yi kucakladıklarını gördü. Ancak son koleksiyonlarıyla evrim, geçmişlerinden ayrılmaktan çok, ondan öğrenmek ve onu genişletmek gibi görünüyor.

Ancak albümün en ağır anları bile hayranlara beklenmedik bir şey yaşatıyor. Retro bir disko funkıyla sallanan ikinci parça “Hold Me Like A Grudge”ı alın, köprüde bozuk gitarlarla “Another One Bites The Dust” bas hattını yükseltin. “Cennet, Iowa”, Phil Collins’in “In The Air Tonight”ının aynı yavaş yavaş gelişen tıkırtılı perküsyonunu çalıyor, ardından Stump bağırıyor: “Aşıkların yarası sonsuza kadar kesişti/ Sonsuza dek kendimi kontrol ediyorum”. “I Am My Own Muse”, Led Zeppelin’in “Kashmir” parçasının aynı çalkantılı yaylıları ve cesur gitar oyunuyla karşı karşıya gelen bütün bir orkestrayı içeriyor. Bu, cüretkar sıçramalarla dolu bir albüm ve çoğuna ulaşıyorlar.

Audacity’den bahsetmişken, albümde şarkı olmayan bir şarkı var ama Ethan Hawke’nin 1994 yapımı Reality Bites filminde yaptığı bir konuşmanın çalınması. “Pembe Deniz Kabuğu”, Hawke’ın karakterinin hayatın sıradanlığı ve anlamsızlığı üzerinde durduğunu görüyor. Grup kısa bir süre önce son tekliflerinin bu düşünce tarzına bir çare, yeni bir şey yaparak amaç bulma yolu olduğunu açıkladı. Uydurma, değil mi?

“So Much (For) Stardust”, hile olmadan 2000’lerin başındaki tüm nostaljiyi getiriyor. Ayrıca kendini fazla ciddiye almıyor: ‘Baby Annihilation’ın “timsah gözyaşları olan bir timsah prens” in sözlü girişine bakın. Müziği, ömür boyu hayranlarının hassasiyetlerini yatıştırmaya devam edecek şekilde geliştirmekle görevli bir rock titanı göz korkutucu olabilir, ancak Fall Out Boy bunu başardı.

Detaylar