Bu, tüm Birleşmiş Krallık vatandaşları göre jurnal olarak kullanılan su miktarının yaklaşık 150 katı.
A68, kısa bir süre öncesine kadar dünyanın en büyük buzdağıydı.
2017’de Antarktika’dan ayrıldığında takriben 6 bin km2’lik bir alanı kaplıyordu. Fakat 2021’in başlarında ortadan kaybolmuştu.
Bir trilyon ton buzun tamamı eridi.
Araştırmacılar, A68’in erimesinin çevre üzerindeki etkisini kavramak için öbür incelemeler yürütüyor.
Leeds Üniversitesi’nden bilim insanlarının oluşturduğu bir ekip, Beyaz Kıta Antarktika’dan kuzeye, Güney Okyanusu her tarafında Güney Atlantik’e dürüst hareket ederken dev buzdağının boyutlarının nasıl değiştiğini hesaplamak için var olan tüm uydu verilerini inceledi.
Bu görüntüler, ekibin mega buz dağının üç buçuk yıl baştan başa erime oranlarının nasıl değiştiğini değerlendirmesine muavin oldu.
Erime için kilit dönemlerden biri A68’in İngiltere’nin Denizaşırı Toprakları’ndan biri olan ve sıcak bir iklime sahip Güney Georgia’ya yaklaştığı zamanlardı.
Bir süreliğine, dev buz bloğunun çevresindeki sığlıklara yerleşerek, burada yaşamış milyonlarca penguen, fok ve balinanın gıda arama yollarını kapatabileceğinden endişe edildi.
Fakat bu gerçekleşmedi, çünkü yeni veriler A68’in burada ayakta kalabilmek için yeterli omurga derinliğine sahip olmadığına gösteriyor.
EKOSİSTEMDE ETKİLERİ UZUN OLACAK
Leeds Üniversitesi araştırmacılarından Dr. Anne Braakmann-Folgmann BBC’ye verdiği demeçte, “Kıta sahanlığına kısa bir vakit dokunmuş gibi görünüyor. Bu sebeple bir bir dönüş yaptığını ve minik bir parçanın ondan koptuğunu gördük. Ama bu, A68’i sabitlemek için yeterli değildi.” dedi.
Araştırmanın müşterek yazarı Prof. Dr. Andrew Shepherd, “Ve sanırım kalınlık tahminlerinde bunun nedenini görebiliyorsunuz.” dedi ve ekledi: “O aşamada, buzdağının omurgası ortalama 141 metreydi ve bölgedeki batimetri (derinlik) çizelgeleri 150m’yi gösteriyordu. Yani ikisi arasında çok az bir fark vardı.”
A68, Nisan 2021’e değin takip edilemeyecek değin sayısız küçük parçaya bölündü. Fakat bunun ekosistemler üzerindeki etkileri fazla daha uzun ömürlü olacak.
Büyük yassı veya düz tepeli buzdağlarının, dolaştıkları yeniden kayda değer bir etkiye sahip oldukları artık yaygınlıkla kabul ediliyor.
SU AKINTILARI DEĞİŞECEK
Eridikleri yere karışan tatlı sular buradaki su akıntılarını değiştirecek. Yaşamları baştan başa topladıkları ve arkasında eriyerek okyanuslara bıraktıkları demir, diğer mineraller ve hatta organik maddeler planktonların çoğalmasına sebep olacak.
İngiltere’nin Antarktika Araştırması ekibi, buz kütlesi iyice yok olmadan önce buradaki koşulları izlemek için A68 civarına bir takım robotik planörler yerleştirmeyi başarmıştı.
Biyolojik oşinograf Prof. Dr. Geraint Tarling, bu ve öteki araçlardan elde edilen verilerin az önce tamamen çözümleme edilmemiş olmasına rağmen bir takım garip özellikleri ortaya çıkardığını BBC’ye verdiği şu demeçle aktardı:
“A68 etrafındaki fitoplankton türlerinin değişen florasına ve hem okyanusun daha derin kısımlarına biriken reel maddeye dair kuvvetli sinyaller olduğunu düşünüyoruz. Planördeki parçacık sensörü, buzdağından fazla güçlü madde birikim sinyalleri alıyordu.”